Wat begint als een thuisbevalling volgens het boekje, eindigt na een wilde rit in de ambulance in een spoedbevalling in het BovenIJ ziekenhuis in Amsterdam-Noord. Bowien, de derde dochter van Dave en Michelle, wordt direct na haar geboorte meerdere keren gereanimeerd. Terwijl zij op de NICU van het Amsterdam UMC vecht voor haar leven, blijven haar vader, moeder en haar twee zussen Nadine en Fenna dichtbij in Ronald McDonald Huis Emma.
“We zijn geen onbekenden in het AMC, onze oudste dochter Fenna had eveneens geen makkelijke start”, vertelt Michelle. “Onze middelste, Nadine, is kerngezond. Tijdens de zwangerschap voelde ik me goed. De dag voor de bevalling fietsten we zelfs nog naar Volendam.”In de ochtend beginnen de weeën. Als de bevalling al even bezig is, blijkt dat Bowien zich omgedraaid heeft. De navelstreng zit daardoor om haar hals en er zit ontlasting in het vruchtwater. Met spoed gaan ze met de ambulance naar het ziekenhuis. Daar wordt Bowien snel ter wereld gebracht. Ze ademt niet en de artsen doen er alles aan om haar leven te redden.
Bewegingloos lichaampje
Bowien wordt overgeplaatst naar het Amsterdam UMC. Een paar spannende dagen breken aan. Dave en Michelle worden voorbereid op het ergste. Maar dan, tegen alle verwachtingen in, overleeft Bowien de eerste nachten. Ook Michelle krijgt weer hoop. “In het begin wilde ik niet eens bij haar zijn, ik was zo verdrietig. Dat beeld van haar bewegingloze, witte lichaam op die stalen tafel, al die artsen om haar heen, dat raken we nooit meer kwijt.”
Voorbereid op het ergste
Na drie dagen wordt in kleine stapjes Bowiens lichaamstemperatuur verhoogd. Daardoor stijgt de kans op epileptische aanvallen. Dag en nacht zijn Michelle en Dave bij haar. Na vijf dagen wordt er een MRI gemaakt om de gevolgen van het zuurstofgebrek te bekijken. De scan ziet er perfect uit. “We waren zo ontzettend blij. Bowiens artsen hadden ons voorbereid op het allerergste en nu had ze, wonder boven wonder, ook nog eens geen hersenschade.” Bowien mag overgeplaatst worden en terwijl Dave de spullen inpakt in Ronald McDonald Huis Emma komt er een telefoontje: het gaat plotseling niet goed en ze is op weg naar de IC.
‘Nadine vond het heel leuk in het Huis, ondanks alle tranen van mama hier’
Bang haar te verliezen
Michelle is doktersassistente. Als ze Bowien ziet, ziet ze direct de vlekjes. “Ik dacht meteen aan meningitis, ook zag ik symptomen van sepsis, ik was zo bang haar opnieuw te verliezen. Daar lag ze weer, aan slangetjes en buisjes. Verschillende organen vielen uit en haar hartslag was heel hoog.” Maar opnieuw gebeurt er een wonder: haar bloeddruk blijft stabiel, de antibioticacocktail en het extra vocht doen hun werk. Bowien knapt op. Later blijkt een E. colibacterie de boosdoener.
Medisch wonder
In totaal brengt het gezin vijf weken door in het Ronald McDonald Huis. “Laatst zei Nadine dat mama wel veel traantjes had gehad hier, maar dat zij het toch heel leuk had gevonden. Dat doet ons goed, je vraagt je toch af wat de meiden hebben meegekregen van het hele gebeuren. Dave en ik hebben hulp gezocht om de draad weer op te pakken.” Nu, ruim een jaar later, gaat het goed met het gezin. Dat Bowien een medisch wonder is, daar is iedereen het over eens.